شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر دورکاری با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چند شاخصه madm

دورکاری به عنوان یک شیوه کاری نوین مبتنی بر فناوری های نوین ارتباطی و اطلاعاتی می تواند بسیاری از مسائل سازمانی، فردی، اجتماعی و اقتصادی امروزی را رفع کند. به منظور اجرای موثر دورکاری شناسایی عوامل تأثیر گذار بر آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش که به منظور شناسایی و رتبه بندی عوامل اثر گذار بر دورکاری انجام شده است با استفاده از مرور پیشینه، عوامل موثر بر دورکاری شناسایی شد و در ادامه این عوامل با استفاه از روش دلفی مورد ارزیابی و تأیید و در نهایت این عوامل با استفاده از روش فازی ahp مورد مقایسه زوجی قرار گرفت. روایی ابزار تحقیق با استفاده از نظر اساتید و خبر گان و پایایی آن با نرخ سازگاری 0.07075<0.1 مورد تأیید واقع شد. نتایج تحقیق نشان داد که 18 شاخص به عنوان عوامل کلیدی موثر بر دورکاری در سه بعد کلی سازمانی، شغلی و فردی و در 9 عامل مدیریتی، ساختاری، فرهنگی، سیستم منابع انسانی، زیرساخت های ارتباطی و اطلاعاتی، تناسب وظایف، ماهیت شغل، عوامل مربوط به فرد و عوامل مربوط به خانواده شناسایی و دسته بندی شد. نتایج حاصل از تکنیک فازی ahp نشان داد که از بین 9 عامل ذکر شده، عامل زیرساخت های ارتباطی و اطلاعاتی بالاترین درجه اهمیت را به خود اختصاص داد و عوامل مربوط به فرد، تناسب وظایف، ماهیت شغل، عوامل مربوط به خانواده، سیستم مدیریت منابع انسانی، عوامل مدیریتی، عوامل ساختاری و در نهایت عوامل فرهنگی در رتبه های بعدی قرار گرفتند.